عدو شود سبب خیر ....

 

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد ... 

یک هفته پیش به دلایل مشکلات زیاد تو شرکت فهمیدم که کلا همه چیز تحت کنترل بوده ... حس خیلی بدی بود انگار یه نفر اومده بود و تمام وسایل خصوصی ام رو زیر رو کرده بود ... اونقدر از این کار بدم اومد که همون شب تو اولین فرصت رمز مدیریت وبلاگ رو عوض کردم اما آروم نشدم٬ یه لحظه به ذهنم رسید که آدرسم رو عوض کنم ... و اینجوری خیالم راحت تر شد ... 

الان آرومم و کاش زودتر این کار رو می کردم ...  

چه حس خوبی داره وقتی بعد از مدتها برای رفع حس کنجکاویت بیای به آدرس قدیمم بعد ببینی نوشته وبلاگ مورد نظر در سیستم بلاگ اسکای موجود نمی باشد ... این تنها راهی هم که می تونست عاملی باشه برای اطلاع رو از بین بردم و چقدر خوشحالم از این که تونستم از خیلی چیزها بگذرم٬ درسته هشت سال زمان این وسط حروم شد اما عیبی نداره برای من مهم فردا و فردا هاست ....  

ازاین به بعد با آرامش خیال اینجا می نویسم ...

کیبورد خدا

کیبورد خدا کلا پنج تا دکمه بیشتر نداره که شامل: 

آفتاب: کلید اول

بارون: کلید دوم  

برف: کلید سوم  

باد: کلید چهارم

امروز هم حوصله اش سر رفته نشسته هی داره با این کلید ها بازی می کنه   

یه لحظه با کلید باد بازی می کنه و آسمون ابری می شه٬ یه لحظه آفتابیه و یه لحظه هم برف یا بارون می یاد٬ گاهی هم خوشش می یاد کلید برف و باد یا برف و خورشید رو با هم نگه می داره

. 

. 

اما کلید پنجم که به اندازه کلید اسپیس کیبورد های معمولی بزرگه کلید غم و غصه و مشکلاته که یادش رفته انگشت شصت دست دیگه اش رو مستقیم گذاشته روی اون ...

مرد اما در اصل نامرد ...

پنج شنبه قرار بود بریم سمت تجریش و از اونجایی که مترو افتتاح شده بود تصمیم گرفتیم بریم متروی تجریش رو هم یه دیدی بزنیم که ای کاش نمی رفتیم ...  

هیچ وقت پیش نمی یاد سوار واگنی بشم که با یه در کوتاه شیشه ای به دو قسمت تقسیم شده اما چون درها داشت بسته می شد به ناچار سوار همون واگن شدیم ... هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که جلوی در شیشه ای غلغله شد ... یه پسر که نمی دونم بلیط توی جیبش برای کدوم ... بود شروع کرد به کتک زدن یه دختر٬جالبه که یه دونه مرد پیدا نشد بیاد جلو و دست این پسر رو بگیره بگه غلط می کنی دختر مردم رو کتک می زنی ... جریان از این قرار بود که این پسر شروع می کنه به تیکه انداختن اما جوابی نمی گیره وقتی دیگه زیادی حرف می زنه دختر در جوابش چند تا فحش می ده و پسر هم شروع می کنه به کتک کاری ... مردهای خوش غیرت واگن هم ایستادن به تماشا کردن و لبخند زدن ...  

جای شکرش باقیه که دختره تا می تونست از خودش دفاع کرد البته خانمهای واگن هم پسره رو بی نصیب نذاشتن حالا چه فحش و چه لگد و کتک ... هیچ وقت عادت ندارم با صدای بلند فحشی نثار کسی بکنم اونم تو جمع ... اما اون لحظه اینقدر عصبی بودم که هیچی برام مهم نبود ... حراست مترو هم که به امید خدا مرده بود فقط می تونن این فروشنده های مترو رو بردارن ببرن و تمام وسایلش رو بگیرن ...   

خراب بشه مملکتی که یه مرد که البته یه نامرد به خودش اجازه می ده دست روی یه دختر بلند کنه ... 

....

شب من پنجره ای بی فردا  

                                 روز من قصه تنهایی ها 

                                                       مانده بر خاک و اسیر ساحل 

ماهی ام ماهی دور از دریا 

                                هیچ کس با دل آواره من  

                                                      لحظه ای همدم و همراه نبود 

هیچ شهری به من سرگردان  

                               در دروازه خود را نگشود ... 

                                                     کولی ام خسـته و سرگردانم  

ابــــر دلتــنگ پــر از بارانـــم

                             پای من خسته از این رفتن بود 

                                                    قــصه ام قـــصه دل کنــدن بود 

دل به هر کس که سپردم دیدم  

                           راهش افسوس جدا از من بود 

                                                    صخـــــره ویران نشود از باران  

گریـه هم عقده ما را نگشــود  

                           آخر قصه من مثل همه  

                                                   گمشدن در نفــــس باد نبــود 

روح آواره من بعـــــد از من  

                           کولی در به در صحرا است  

                                                  می رود بی خبر از آخـــــر راه 

هم چنان مثل همیشه تنها  

                           کولی ام خسته و سرگردانم  

                                                  ابر دلتنگ پر از بــــــــارانم ...

همکاری وبلاگی

  

رو نمایی از کتاب صوتی شازده کوچولو