بومرنگ

مشکلات زندگی من و تو شده مثل یه بومرنگ 

با تمام قدرت پرتش می کنیم یه جای دور٬ اما دوباره با تمام سرعت برمی گرده تو دستمون ... 

می نویسم

دیشب

بعد از مدتها باید احساس سبکی می کردم اما نمی دونم چرا خوابم نمی برد بالش نرمم رو بغل می زدم هر از چند گاهی دو قطره اشک راهشون رو به سمت پایین کج می کردن اما ...   

سینمای ذهنم داشت یه فیلم تکراری رو نشون می داد ... چقدر حرف برای گفتن داشتم ... چقدر صدا برای داد زدن ... چقدر مشت برای کوبیدن ... چقدر ...

می نویسم می نویسم ازتو 

تا تن کاغذ من جا دارد  

با تو از حادثه ها خواهم گفت 

گریه این گریه اگر بگذارد 

گریه این گریه٬ اگر بگذارد

با تو از روز ازل خواهم گفت 

فتح معراج غزل کافی نیست

با تو از اوج غزل خواهم گفت  

می نویسم همه هق هق تنهایی را 

تا تو از هیچ به آرامش دریا برسی 

تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی 

به حریم خلوت عشق تو تنها برسی 

می نویسم می نویسم از تو 

تا تن کاغذ من جا دارد  

با تو از حادثه ها خواهم گفت  

گریه این گریه اگر بگذارد  

می نویسم همه با تو نبودن ها را 

تا تو از خواب مرا به با تو بودن ببری 

تا تو تکیه گاه امن خستگی هام باشی 

تا مرا باز به دیدار خود من ببری 

می نویسم می نویسم ازتو 

تا تن کاغذ من جا دارد   

گریه این گریه اگر ... 

                                               کلیک

چرا؟

چرا در مواجهه با اکثر آقایون 

این منم که باید سرم رو خم کنم٬ نگاهم رو به زمین بدوزم و خجالت بکشم ؟؟؟؟

به یاد شهریار

 

       از زنـــدگـانیــــم گلــه دارد جـــوانـیـم 

                                                        شـــــرمنده جـوانی از این زندگانیـــم 

       دارم هــــوای صحبت یاران رفتــــه را  

                                                      یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم 

       پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق  

                                                      داده نویـــــد زنــــدگی جــــــاودانـیـــم 

       چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر 

                                                      وز دور مــژده جــــــــرس کاروانــیـــــم 

       گوش زمین به ناله من نیست آشنا 

                                                      مـــن طایر شکسته پر آســمـانیـــــم  

       گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند 

                                                     چون می کنند با غم بی همزبانیـــم 

       ای لاله بهار جوانی که شد خزان 

                                                      از داغ مـاتــم تــــو بهـــــار جوانیـــــم  

      گفتی که آتشم بنشانی٬ ولی چه سود 

                                                     برخاستی که بر سر آتش نشانیــــم 

      شمعم گریست زار به بالین که شهریار 

                                                     من نیز چون تو همدم سوز نهانیـــم

این روزها ...

 

این روزها که تابستون داره نفس های آخرش رو می کشه  

این روزها که من دارم لابه لای خاطرات گمش می کنم  

این روزها که تو هوا یه حس خاص موج می زنه  

این روزها که داره همه چیز به .... وضع ممکن پیش می ره  

این روزها که ...

من دلم هوای هایده کرده ... 

... 

اگر باغم ولی همسایه من  

اگر پاییزیم از برگ تا برگ 

اگر از درد تو خسته ترینم   

اگر از کوچ تو خانه نشینم   

اگر از تو به تن جامه دریدم

اگر از تو به خود سوزی رسیدم  

تو رو می بخشم ای مغرور شبگرد 

تو رو می بخشم ای تنهاترین مرد

من از تو تازه اما پیرم از تو 

من از تو سرخوش و دلگیرم از تو  

من از تو زنده و می میرم از تو   

تو را می خواهم ای مرهم ای درد 

تو رو می بخشم ای مغرور ای مرد

من و بی تو عذاب شب شمردن 

من و بی تو به گریه دل سپردن  

من و از مرگ لحظه جون گرفتن

من و در ماتم هر لحظه مردن 

نمی دانی چه دلتنگم چه دلتنگ ...