نشونه ها

گاهی تو زندگی یه نشونه هایی می بینیم که جدی اش نمی گیریم ... یه تب،‌یه سرفه، اصلا یه درد ... اگه به موقع بجنبیم و پیشگیری کنیم شاید جلوی خیلی از مریضی ها رو بگیریم ...  

اما نشونه ها همیشه جسمی نیست ... گاهی نشونه ها یه اتفاق یا شایدم یه فکر ... 

مثلا خود من ... پارسال عید تنها یه چیز تو ذهنم بود اونم این که این عید با بقیه عیدا فرق می کنه ... 

یا مامانم که اصرار داشت یه مهمونی بگیره ... دقیقا هیجده خرداد پارسال بود ... یه مهمونی با کلی بریز و بپاش ... همه رو دعوت کرد می گفت می خوام دعوت کردن رو به فامیل یاد بدم ... کی می دونست اون آخرین مهمونیه ... شاید اگه می دونستن همگی می یومدن ... 

یا حتی اون تشیع جنازه ای که با وجود تمام مشکلاتش خواست ببرمش ... می گفت می رم که همه برام بیان ... 

حالا که فکر می کنم می بینم نشونه ها خیلی زیاد بود فقط من لعنتی یه کمی باید دقت می کردم ... می دونم کاری از دستم بر نمی یومد اما شاید می تونستم از زمانم بیشتر استفاده کنم ... که حالا مجبور نباشم یه دستمال بگیرم دستم که اشکهام کیبورد رو لک نکنه یا دستم رو بگیرم جلوی دهنم که صدام بلند نشه ...  

پارسال این موقع ها اطرافم پر بود از دوست ... اونقدر که گاهی از یادشون غافل می موندم ...  

اما الان آدمهای اطرافم انگشت شمارن ... انگار غربال شدن ... همون روزهای اول یه تعداد خیلی زیادی حذف شدن ... یه تعداد دیگه به مرور نتونستن بدخلقی هام رو تحمل کنن ... یه تعدادی اینقدر بهم زخم زبون زدن که خودم ترکشون کردم ... و در نهایت چند نفر باقی موندن ... 

گناه از کسی نیست ... مقصر خودمم ... 

منم مثل هر بچه ای شاید گاهی خسته شدم، گله کردم، سکوت کردم ... اما زندگیم رو تو یه نفر خلاصه کرده بودم ... شکایتی نداشتم، یه روزی اون هم زندگیش رو تو من خلاصه کرده بود ... اونقدر خلاصه شده بودم که هنوز بعد از این همه مدت نتونستم خوم رو پیدا کنم ... حتی گذشت زمانم کمکی بهم نکرد ... هنوز با کوچکترین حرفی بغض می کنم ... هنوز خودم رو جلوی خودم تو لباس مشکی گم و  گور می کنم ... 

از کسی دلگیر نیستم ... از تموم اونهایی که کنارم موندن تشکر می کنم ببخشید اگه تو این مدت اذیتتون کردم ... باور کنید دست خودم نبود و نیست ... 

از همه اون کسایی که رفتن هم تشکر می کنم و هم عذرخواهی ... ببخشید اونی نبودم که از من تصور کرده بودید ...   

اما اونهایی که خودم ترکتون کردم ... امیدوارم هیچ وقت حتی برای یک ساعت حال و روز من رو تجربه نکنید ... و باز هم امیدوارم دست تقدیر هیچ وقت دوباره ما رو روبروی هم قرار نده ... 

همه این ها رو گفتم که بگم یه کمی به اطرافتون بیشتر دقت کنید ... تا زمان رو همیشه با بهترین اتفاق ها سپری کنید ...

خاطرات مشترک

کوچیک تر که بودم وقتی قرار بود تو خونه تنها باشم از قبل کلی خوشحالی می کردم ... همیشه از زیر مهمونی رفتن شونه خالی می کردم که تنها بمونم ... برخلاف دوستام که تا تنها می شدن شیرجه می زدن رو تلفن من به محض تنها شدن ضبط رو روشن می کردم آهنگ های مورد علاقه ام رو میذاشتم و صداش رو تا جایی که امکان داشت بلند می کردم ...  

        من از شب ها می یام از شهر ظلمت 

                               نشسته رو تنم آوار غربت 

                                          هنوز اما به شب عادت نکردم  

                                                     دارم دنبال روشنی می گردم 

       منم من قاصد دستای بسته 

                               منم٬یادآور پاهای خسته  

                                          مصیبت نامه قلبای زخمی

                                                     صدای گریه تو دل دلشکسته   

یه گوشه دنج خونه رو انتخاب می کردم و ساکت می شستم و از گوش دان آهنگ لذت می بردم ... همیشه برای مامان اینا سوال بود که من تو تنهایی ام چی کار میکنم که اینقدر واسه اش اصرار می کنم ...  

      ببین اینجا ببین اینجا اسیرم 

                              بمون پیشم نذار تنها بمیرم  

                                           من از آوار تنهایی می ترسم

                                                     بذار دستات و تو دستام بگیرم  

      منم من ناله مرغ شب آویز

                              منم من بوی غربت بوی پاییز  

                                           منم من قصه تلخ شکستن

                                                     منم من از هوای گریه لبریز  

بعد ها یواش یواش رقصیدن رو هم به برنامه ام اضافه کردم ... واسه خودم دنیایی داشتم ... تا اینکه یه همسایه فضول یه روز به مامانم گفته بود صدای ضبط دخترتون خیلی زیاده ... هر چند که این مساله باعث شد مامان کلا خیالش از بابت من راحت بشه اما خوب باعث شد منم یه کم تو محدودیت بیفتم ...

     دلم تنگه برای دل تپیدن 

                             نشستن مرگ تنهایی رو دیدن 

                                           دلم تنگه برای عطر و بوسه 

                                                      برای عشق بیتابی کشیدن  

     ببین اینجا ببین اینجا اسیرم 

                            بمون پیشم نذار تنها بمیرم  

                                           من از آوار تنهایی می ترسم

                                                      بذار دستات و تو دستام بگیرم   

آهنگ گوش کردن قشنگترین و بهترین تفریحم بوده و هست ... همیشه بهم می  گفتن اگه این استعدادی که تو حفظ و خوندن آهنگ داری رو تو درست داشتی تا الان پروفسور شده بودی ... هنوزم که هنوزه این گوش کردن آهنگ جزو لاینفک کارهای روزانه است ...  

دیروز طرفهای عصر هدفون رو گذاشتم تو گوشم و آهنگهایی رو  که یه دوست برام ریخته بود رو فلش و زیر رو رو می کردم تا یه فایل انتخابی و خوب ازتوشون دربیارم ... آهنگ اونقدر قدیمی بود که تا چند لحظه سعی کردم فکرم رو جمع و جور کنم ...  

بعید می دونم بیشتر از شش سال داشتم که این آهنگ شاهرخ رو گوش می دادم ...  

     بیا آتش بزن خاکسترم کن  

                          یه قصه ام٬ قصه غم٬باورم کن

                                          گل عشقم بیا با دست گرمت  

                                                     نوازش کن یه شب یا پرپرم کن 

     نفس تنگه برای موندن ما 

                          بیا باور کنیم پروازمون رو

                                          بیا مثل کبوترهای عاشق 

                                                     تو ابرا سر بدیم آوازمون رو  

از دیروز تا حالا آهنگ روی ریپیده٬ به هر کی می رسم ازش می خوام گوش بده شاید به گوشش آشنا باشه ... از دیروز تا به حال دنبال کسی هستم که بتونم باهاش خاطرات قدیم رو زنده کنم ... من به دنبال خاطرات مشترکم ...

     ببین اینجا ببین اینجا اسیرم 

                        بمون پیشم نذار تنها بمیرم  

                                          من از آوار تنهایی می ترسم

                                                     بذار دستات و تو دستام بگیرم   

     ندیدی سایه ها از راه رسیدن   

                         گلای باغ خوشبختی رو چیدن  

                                          نمی دونی که با دستای خالی

                                                     چه سخته بغض این ابرا رو دیدن(شهر ظلمت)

                                                       

...

مثل همیشه برای تو می نویسم...
تو به نیت هر که دوست داری بخوان!
می دانم که نمی دانی
می دانم که نمیخوانی
ولی من می دانم که
هنوز هم همانم که دوستت داشت...
اما
کمی شکسته تر...
گاهی نوشته هایم تلخُ گزنده میشوند
چه کنم؟؟!!!
دلم پُر است...
تو به دل نگیر...

برای باران

 

 

... رو آیه های بارونی نوشتم بسته به تو جونم و سرنوشتم  

تو مظهر تحملی تو ماهی عشق منی برام تو تکیه گاهی ...

باز از سرآغاز

تکه ابری تیره، بر سر باغچه کوچک من
نم نمک می بارد، من از او می پرسم
تو چرا می باری؟ با همه تیرگیش می گوید
دل من می خواهد که کند روشن خاک
دل من می خواهد که کند روشن خاک
دل من می خواهد که کند روشن خاک...