من قولت را به پاییز داده ام

قول داده ام

تمام روزهایش را

تمام دلگیری هایش

تمام غروب هایش 

را با تو شیرینش کنم 

شرمنده ام نکن .......

گاهی تمام جمعیت شهر

                                      همان یک نفریست 

                                                                       که نیست ................

کسی حرف من و انگار نمی فهمه

مرده  زنده، خواب و بیدار  نمی فهمه

کسی تنهایی مو از من نمی دزده

درد ما رو در و دیوار نمی فهمه

واسه تنهایی خودم دلم می سوزه

قلب امروزی من خالی تر از دیروزه ........

آمده ام تو به داد دلم برسی

تو سکوت مرا بشنو که صدای غمم نرسد به کسی

آمده ام تو به داد دلم برسی

چو پرنده ی زخمی بی پر و بال رها شده از قفسی

باید که شبی برسی به قرارم

ایمان منی به خدا نسپارم

می ترسم از اینکه زمان نگذارد

چون دسته گلی برسی به مزارم ......

چطور می شه تو این دنیا به این بزرگی

یه آدمی باشه که هیچ کسی نخوادش .......