خون می چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من می کنم افشردن جان است ....
هوشنگ جان ابتهاج
الان تو این لحظه اگه همه چیز تو مسیر مستقیم خودش قرار بگیره
می تونم فریاد بزنم و بگم تو بهترین نقطه زندگی ایستادم .....
بی تو نه امور این جهان لنگ شده
نه بین زمین و آسمان جنگ شده
نه کوه شده آب و نه دریا شده خشک
اما دل من برای تو تنگ شده ...
بی قرار بوسه ام
قدری بیا نزدیکتر
دور کن تردید را
قدری بیا نزدیکتر...
می نویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد
با تو از حادثه ها خواهم گفت
گریه این گریه اگر بگذارد ....
می نویسم همه با تو نبودن ها را
تا تو از خواب مرا به با تو بودن ببری
تا تو تکیه گاه امن خستگی هام باشی
تا مرا باز به دیدار خود من ببری ...