خداحافظی می کنه و می ره حتی سرم و بلند نمی کنم همونجوری که مشغولم جوابش و می دم ....

پنج دقیقه نشده شایدم شد نمی دونم دوباره صداش رو می شنوم ... بازم بدون واکنشی مشغولم ...

حس اش می کنم ... کنار در پا به پا می شه، نمی تونم تعجب ام رو پنهون کنم ... موندم چی شده، اینقدر خوش اخلاق نیست که بخواد دوباره خداحافظی کنه ...  از چیزی که شنیدم گیج شدم ... باورم نشد که داره از طرف کسی دیگه که حرفی زده و جوابش رو هم گرفته عذرخواهی می کنه .... یه لحظه نگاهش می کنم و اولین جمله ای که اومده تو ذهنم رو سریع منتقل می کنم ... یه خداحافظی زیر لب می کنه و می ره ... به همون آرومی که اومده بود ... منم می مونم تو بهت و حیرت ...