زن ها تا وقتی کم سن و سالند، عشق

برایشان همه چیز است

آب، نان، خواب، خوراک ...

چشمشان را به روی نقطه ضعفهای 

طرف مقابل می بندند.

همین که عاشقشان باشد، کفایت می کند...

دلشان گرم بوسه های یکهویی، بغل کردن های یکهویی، 

غیرتی شدن ها و قهر و آشتی کردن ها و همه این

دیوانگی های عاشقانه می شود ...

اما  هر چه سنشان بالاتر برود، 

الویت رابطه برایشان امنیت می شود نه عشق.

به دنبال یک تکیه گاه می گردند.کسی که شاید آنقدرها

عاشق نباشدولی خوب بلد است اضطراب یک زن را آرام کند...

زن ها برای اشک هایشان، دلتنگی های گاه و بیگاهشان

یک درک مردانه می خواهند.

دلشان می خواهد چشمهایشان را ببندند و برای لحظاتی 

همه ترسشان از آینده را بسپارند به یک آغوش مردانه ...

زن ها برای دنیای عمیق و بزرگشان یک مرد می خواهند ...