آشفته بازار

با یه تاخیر یک ساعته در کلاس رو باز می کنم و با یه سر پایین و با سرعت می خوام برم سر کلاس که سیل متلک هام شروع می شه ... 

چه اومدنی بود ... حالا هم نمی یومدی ... یک ساعت گذشته ها ما هم داشتیم دیگه می رفتیم ... اینجا ست که می گن شاه می بخشه اما شاه قلی نه ... حال و حوصله جواب دادن ندارم ... اما یکیشون هست که خیلی گیره و از اون دسته آدمهاس که تا جواب نگیره ول کن معامله نیست ... سرم رو بلند می کنم و می خندم و یه جواب سرسری بهش می دم که یعنی بی خیال آقا جون ... 

این ترم درس و دانشگاه رو شرمنده خودم کردم ... همه کلاس ها رو یا دیر می رم یا می پیچونم ... چند روز پیش مجبور شدم با یه استاد بد اخلاق سر غیبت هام چونه بزنم ... البته حسنش در این بود که تونستم یه لبخند رو لبهاش بیارم خدا می دونه چند سال بود نخندیده بود ... 

با تمام این ها اینجا رو بیشتر دوست دارم حداقل اون دارالمومنین لعنتی نیست که مجبور شم با چادر چاقچول برم و حواسم باشه باد چادرم به یکی از اون بچه جغله هایی که هنوز هر و از بر تشخیص نمیدن بگیره ... مجبور نیستم سر کلاس تو سکوت مطلق بشینم و استاد شبیه اپراتور و عینهو برج زهرمار درس رو بده و از کلاس بره بیرون ... اینجا حداقل آزاد ترم ... اگر چه به دلیل محکمی باید مواظب رفتارم باشم اما بازم قابل قبول تره ... تفاوت سنیم با بقیه کمتره و این بهترین قسمت ماجرا است ... می شه سر کلاس با استاد خندید و وقتی یکشون علنا تو جمع از چشم و ابروت تعریف می کنه بدونی که یه تعداد آدم با جنبه سر کلاس نشستن و مشکلی پیش نمی یاد ... می شه مثل گذشته ها از درس و دانشگاه لذت برد ... 

از دانشگاه که می زنم بیرون هوا دیگه داره کم کم تاریک می شه ... مترو شلوغ و پر از هیاهویه ... فروشنده ها با آخرین توانشون فضا رو شلوغ تر می کنن ... آهنگ مورد علاقه این روزها رو می ذارم تو گوشم و صداش رو بلند می کنم شاید بعد مسافت به چشمم نیاد ... 

عاشقت بودم عاشقت موندم  

یادت بمونه این من بودم که  

پای عشق تو موندم   

روزها و شبها تنهای تنها 

با یاد چشمات هر شب تا سحر 

خاطراتت رو خوندم

گذشتی فراموشم کردی  

این بار دیگه برنمی گردی ...

موفق می شم حواسم رو پرت کنم ... هوای بیرون مترو اونقدر دل انگیزه که هوس پیاده روی به سرم می زنه اما راننده تاکسی مزاحم دقیقا جلوی پام می ایسته و منم بی دلیل سوار می شم ... اونقدر وحشیانه رانندگی می کنه که جلوم رو نگاه نمی کنم ...  

یعضی وقتها دلت هوای کسی یا چیزی رو می کنه که هیچ جوری نمی تونی بهش برسی ... بعد اون ته دلت می سوزه ... پشت چراغ راننده بی ام و آخرین مدل بغل دستی تو حال خودشه آرنجش رو تکیه داده به شیشه و داره با آهنگی که گوش می ده زمزمه می کنه ... دلم می خواد بدونم تو زندگیش چقدر مشکل داره ... مطمئنا به پول که احتیاج نداره ...  

سر خیابون از ماشین پیاده می شم ... تمام حس و حال خوبم با یه تلفن نابود می شه ... حوصله جواب دادن ندارم ... بی خیالش می شم اما اون بی خیال نمی شه ... 

گاهی هزار پشت غریبه از یه فامیل بهترن ...