۰۱/۱۹/...

هدفون رو می ذارم تو گوشم ...

جز تو کی می تونه عزیز من باشه

کی می تونه تو قلب من جا شه ...

دو سال پیش بود ... نمی دونم زود گذشت یا دیر ... این آهنگ رو همون موقع شنیدم ...

واسه ما دو تا کی بهتر از ما

از همین امروز تا آخر دنیا ...

ناخود آگاه همه چیز تداعی می شه ... حرفهای تو و لجبازی و شیطنت های من ... قواعد و قانون ها و اعتقادات دست و پا گیر تو و بی اعتنایی های من ... اون آرامش لعنتی ... اون خندیدن ها و اون لحظه ها ...

تو نباشی بیقرارم  بد می بینم بد می یارم

بی تو من حس ندارم سر بزیرم

گوشه گیرم کاش بمیرم ...

یه پوزخند چاشنی تمام این لحظه ها می شه ... دکمه های کیبورد زیر نگاه تار به رقص می یان ... وقتی نگاهم با نگاهت تلاقی کرد به هیچی فکر نکردم ... چه راحت روم رو برگردونم ...

امروز دو سال از اون روز می گذره ... روزی که گفتی برو ... من رفتم اما باز هم به هم  

برخوردیم ...  این بار من خواستم که بری ... تو رفتی اما باز هم به هم برخوردیم ... حالا تبدیل شدیم به دو نفری که از هم متنفریم اما گاهی مجبوریم وجود همدیگر رو تحمل کنیم ... ما باز هم به هم برخورد می کنیم شک ندارم و من هر بار مطمئن تر از قبل ...