....

شب من پنجره ای بی فردا  

                                 روز من قصه تنهایی ها 

                                                       مانده بر خاک و اسیر ساحل 

ماهی ام ماهی دور از دریا 

                                هیچ کس با دل آواره من  

                                                      لحظه ای همدم و همراه نبود 

هیچ شهری به من سرگردان  

                               در دروازه خود را نگشود ... 

                                                     کولی ام خسـته و سرگردانم  

ابــــر دلتــنگ پــر از بارانـــم

                             پای من خسته از این رفتن بود 

                                                    قــصه ام قـــصه دل کنــدن بود 

دل به هر کس که سپردم دیدم  

                           راهش افسوس جدا از من بود 

                                                    صخـــــره ویران نشود از باران  

گریـه هم عقده ما را نگشــود  

                           آخر قصه من مثل همه  

                                                   گمشدن در نفــــس باد نبــود 

روح آواره من بعـــــد از من  

                           کولی در به در صحرا است  

                                                  می رود بی خبر از آخـــــر راه 

هم چنان مثل همیشه تنها  

                           کولی ام خسته و سرگردانم  

                                                  ابر دلتنگ پر از بــــــــارانم ...

همکاری وبلاگی

  

رو نمایی از کتاب صوتی شازده کوچولو 

اصل دوم

به یک‏ جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی رنج را نباید امتداد داد
باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏برد و از میانشان می‏گذرد
از بعضی آدم‏ها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی . . . 

فقط برای خودم

وقتی اشتباه کردی دیگه تمومه ... 

حالا جریان منه ... 

وقتی حالا می شنوم که بهم می گی خریت کردی چیزی ندارم بگم جز قطره های اشک جمع شده توی چشمم ... آخه کاری نمی شه کرد ... حرف حق جواب نداره ...  

وقتی گفتی حالا حالاها باید جواب بدی ترسیدم ... گاهی فرار چقدر خوبه اما به شرطی که راهی باشه و من چقدر الان به اون راه احتیاج دارم  

بچه که بودم وقتی خیلی ناراحت بودم یا درد داشتم  بابا می اومد می شست کنار تختم و دستم رو می گرفت و می گفت چشمات رو ببند و اونقدر کنارم می موند تا آرووم بشم و خوابم ببره ... هنوز این عادت همراهمه ... وقتی خیلی ناراحتم و درگیر دلم می خواد یه نفر فقط دستهام رو بگیره ... درست مثل الان که ترسیدم ... درست مثل الان که دلم گرفته ... درست مثل الان که دلم هوای بچگی ام رو کرده ... درست مثل الان که ... 

پر پرواز

من به پرواز می اندیشم  

             پرواز از این خانه متروک نگاه 

                        و شکستن های بی پایان ....