....

ایران  

فدای اشک و خنده تو، دل پر و تپنده تو

فدای حسرت و امیدت، رهایی رمنده تو

ایران اگر دل تو را شکستند

تو را به بند کینه بستند

که پای درد تو نشستند

ایران

 به خاک خسته تو سوگند

به بغض خفته دماوند

که شوق زنده ماندن من

به شادی تو خورده پیوند

...............

.......................

ایا باز هم انسانی زاده می شه که بتونه واژه ها رو این طور کنار هم بچینه؟؟؟؟؟