مرا به خویشتن مگذار

مرا به خویشتن مگذار 

مگذار که در این سنگلاخ توشه ام تنهایی خویش باشد 

مگذار که چشمان پر امیدم را یأسی سرد و بی رنگ بپوشاند  

مرا به خویشتن مگذار  

بگذار نفسهایم حدیثی باشد برای عشق تو 

بگذار تمام آرزویم رفع خستگی در آغوش پر مهر تو باشد 

مرا به خویشتن مگذار   

مگذار که وصل روی تو را خاک گور پوشاند  

بگذار در طلبت ثانیه هایم نور باران گردد 

بگذار عطر نفس های تو را با جان و دل درآمیزم  

مرا به خویشتن مگذار ...