وقتی نعمت تو دست و بالت باشه

ناخودآگاه قدر نشناسی می کنی

انگاری یادت می ره باید شکر کنی

انگاری یادت می ره باید بیشتر مراقبت کنی، خیلی بیشتر از دیروز

باید یادت بمونه کمتر اشتباه کنی

با هر اشتباه نعمت یک قدم دور و دورتر می شه ....

یهو به خودت می یای و می بینی .........

ولی گاهی حتی اشتباه کردن هم دست تو نیست

یه دفعه یه کوهی از مشکلات، ایرادها و ... سر راهت سبز می شه که تا بخوای  یکیشون رو حل کنی و از جلوی پات برداری ناخودآگاه یه اشتباه می کنی و این هی تکرار می شه، بدون این که بخوای و از قصد باشه ...

این مشکل رو فقط زمان حل می کنه و صبوری

زمان و زمان و زمان

اما تا اون موقع مشکل فقط یه چیزه .... نعمت از دستت رفته ....