امروز

خسته تر از همیشه از پارک ساعی می یام بیرون و مثل همیشه راهی می شم سمت مترو ... تو راه تا برسم کلی دری وری بار خودم می کنم ... کلید رو تو قفل می چر خونم وارد یه خونه ساکت و خلوت می شم ... بلافاصله می رم سمت کولر و روشنش می کنم بی خیال لباس عوض کردن می شم و روی اولین مبل که رو به روی دریچه کولره ولو می شم سرم رو به عقب تکیه می دم و پاهام رو می ذارم روی میز عسلی این کارم باعث می شه شیشه میز تکون بخوره ... مهم نیست چقدر از این کار بدم می یاد مهم اینه که چند دقیقه راحت بشینم٬ با آخرین ذره های انرژی شالم رو باز می کنم و چشمهام رو روی هم می ذارم ... 

امروز شرکت به خاطر خرابی فن ها خود خود جهنم بود٬ تیرماه داره تموم می شه اما من هنوز کلی کار دارم٬ آشفتگی ام٬ انتظار الکی عصر ... همه این ها با هم می تونست دلیل خوبی برای خستگی باشه ... 

چشمهام رو باز می کنم بدون این که سرم رو بچرخونم چشمهام رو حرکت می دم انگار اولین باره وارد این خونه شدم آیینه شمعدون سر عقد مامان روی میز٬ بوفه های بزرگ و شیکش که اینقدر دوسشون داره٬ دو تا نخل های بزرگ گوشه هال٬ ستون های سنگی پاگرد٬ تلوزیون بزرگی که با متعلقاتش گوشه هال خودنمایی می کنه٬ لوستر های شیکی که گوی های کریستالش به خاطر باد کولر آهسته تکون می خوره و تلالو اش روی دیوار منعکس می شه٬ مبلهای استیل و ... هم چیز برای یه زندگی راحت وجود دارد پس چرا من احساس راحتی نمی کنم ...  

از بی حوصلگی خودم حرصم در می یاد بلند می شم تموم چراغ ها رو روشن می کنم یه آهنگ شاد می ذارم لباسهام رو عوض می کنم یه چرخی تو خونه می زنم همه جا رو مرتب می کنم می رم تو آشپزخونه یاد دو شب پیش می افتم که داشتم با عجله آشپزی می کردم و بابا از در اومد تو نمی دونم چه فکری کرد شاید یه لحظه فکر کرد شدم همون هاله قدیم و اونوقت شونه هام رو از پشت بوسید و من چقدر شرمنده شدم ... 

پی تشکر و عذر خواهی نوشت: من رو ببخشید بابت تموم بد خلقی های این چند وقته بابت کمرنگ بودنم و ... از همدلی تون ممنونم ٬ مرسی از این که هستید ...