همبازی بچگی

تو تموم این روزها یه جوری از زیر بار دیدنت شونه خالی کردم ... دلم نمی خواست اینجوری  ببینمت٬اما امروز دیگه نشد راستش رو بگم ترسیدم٬ترسیدم که شاید دیر بشه ... 

دیدنت رو تخت بیمارستان خیلی دردناک بود خیلی احمقانه بود اما دلم می خواست وقتی می بینمت مثل همیشه خندون باشی  

سعی کردم بخندم خوش اخلاق باشم از همه جا حرف زدم از خاطرات گذشته گرفته تا اتفاقات قشنگ آینده اما نگاهت بدجوری یخ زده بود ... وقتی برگشتم خونه ساعت ها اشک ریختم با این وجود دلم می خواد برخلاف حرف دیگران امیدوار باشم  

می دونم خسته شدی می دونم ترسیدی اما نوید همبازی بچگی های من طاقت بیار ...